planetami górnymi
Encyklopedia PWN
geofizyka
nauka o Ziemi jako ciele fizycznym;
[gr. gḗ ‘ziemia’, physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],
zespół wierzeń i praktyk rel. dawnych Majów.
Ptolemeusz Klaudiusz, gr. Ptolemaíos Klaúdios, łac. Claudius Ptolemaeus, ur. ok. 100, prawdopodobnie w m. Ptolemais (Górny Egipt), zm. ok. 168, Aleksandria,
grecki astronom, matematyk, geograf, teoretyk muzyki.
miejsce wydobywania się na powierzchnię Ziemi (także powierzchnię innych planet i ich satelitów) produktów erupcji: lawy (wulkan lawowy), materiałów piroklastycznych (wulkan pyłowy, szlakowy) oraz gazów wulkanicznych (wulkan gazowy).
klimat
charakterystyczny dla danego obszaru zespół zjawisk i procesów atmosferycznych (warunków pogodowych) powtarzających się w czasie, kształtujący się pod wpływem właściwości fizycznych i geograficznych tego obszaru, określony na podstawie wyników wieloletnich obserwacji i pomiarów meteorologicznych.
[gr. klíma ‘nachylenie’, ‘szerokość geograficzna’],
japoński próbnik kosm. do badań Marsa, wyniesiony w przestrzeń kosm. 3 VII 1998;
